1. Wie ben jij als vrouw en vakvrouw?
Ik heet Mathilde. Wat dappere vrouw in de strijd betekent. Daar kan ik me ook in herkennen. Want ik ben een strijdbare vrouw. Mijn leven is niet over rozen gegaan, maar is nu in een fantastische fase met een man, drie zonen en een heerlijk huis in het gemêleerde Regentessekwartier. Men een achtergrond op de kunstacademie en als milieukundig ingenieur is mijn vak nu ‘organisatieadviseur’ of misschien wel liever ‘interventiekundige’. Vanuit mijn bedrijf ENTAMEER begeleidt ik teams en organisatie in verandering en versterk ik leiderschap. Mijn professionele visitekaartje is het boek “De verfrissende smaak van zure appels”, daardoor mag ik mezelf tegenwoordig ook auteur noemen.

2. Wat heb jij persoonlijk met het versterken van de positie van meisjes en vrouwen?
Ik zet mij altijd, in werk en privé, in op het versterken van mensen. Of het nu om individuen of groepen gaat. En daarbij klinkt het misschien gek, maar ik heb nooit een nadruk gelegd op vrouwen of meisjes. Zelf heb ik geen belemmeringen ervaren in mijn leven, omdat ik een meisje bel. Wel door een onveilige thuis situatie, maar daarin was de dader juist een vrouw. Ik ben dus niet opgroeit met een beeld dat vrouwen om het vrouw zijn onderdrukt kunnen zijn, minder kansen hebben of onveilig zijn. Wel met de scherpe bewustwording dat iedereen een rol speelt in het in stand houden van, in mijn geval, onveilige situaties, ook al ben je maar voorbijganger. Mijn persoonlijke ervaring: niemand grijpt in en je wordt maar zelden geloofd. En dat maakt de situatie alleen maar erger. En dat kan ook gelden voor ongelijke kansen of onderdrukking. Daarom ben ik, zodra ik de ellende achter me kon laten, direct gaan zoeken naar hoe ik een bijdrage kon leveren aan het versterken van de omgeving. Deze meer bekwaam te maken in het aangaan van ellende, pijn en leed. Die vaak dichterbij is dan je denkt.

3. Welke missie of doel heb jij persoonlijk op dat gebied?
In mijn werk ben ik me gaan specialiseren in pijn. Vanuit persoonlijke ervaring en de professionele verdieping die ik op dit thema ben aangegaan. Ik werk dus met teams en leidinggevende met de pijn die er speelt in de samenwerking, bij een verandering of in het leiderschap. De missie die daaronder zit is het normaal en bespreekbaar maken van de pijn en alle pittige gevoelens die daarbij komen kijken. En dan juist bespreekbaar maken in de dagelijkse context. Super mooi dat er therapeuten, hulpverleners en coaches zijn. Maar juist in het dagdagelijkse leven over pijn kunnen praten is mijn doel. Want dan hoor je de echte verhalen en kan je kijken wat je voor elkaar kan betekenen. Minder ellende achter de voordeur en onder het tapijt. Waardoor we bij leed elkaar veel sneller kunnen helpen, steunen of misschien zelfs iets oplossen.

4. Hoe helpt Soroptimist en lid van club ‘s gravenhage daarin?
Onze club doet, met vele andere clubs, actief mee aan Orange the World. De jaarlijkse actie in november en december om bewustwording op huiselijke geweld te vergroten. Slachtoffers uit de schaamte te trekken en bekend te maken met de hulproutes. En dialoog op gang te brengen tussen mannen, vrouwen en jongeren als preventie investering. Hier ben ik ontzettend blij mee. En is al een reden op zich om lid te zijn. Persoonlijk denk ik dat we nog een stap verder kunnen gaan, want het begint bij bewustwording, maar daarna komt het echte werk. Dus ik kijk uit naar de stappen die we hierin nog gaan zetten als club en als landelijke vereniging.